Öksüz Yetim Adsız Bir Şiir

Öksüz Yetim Adsız Bir Şiir​

İçimde bir volkan dışımda yosun tutmuş buzullar.

İsyan etmek istesem durduruyor beni buzullar.

Ateşten patlıyorum desem donduruyor beni buzullar.

Beni ölümün içinde öldürmek için öyle anladım ki

Ateşle buz, dost olmuşlardı sanki.

Ben öksüzüm, ben yetimim,
İsim yok, sadece bir numara numaram.
Kimim bilinmez, nereye giderim,
Gözlerimde hep bir arayış var.

Kimse sevmez beni, kimse sormaz,
Yalnızım, sessizim, kaybolmuşum.
Tutunacak dal yok, bir liman ararım,
Ama boşlukta kaybolmuşum.

Aşk nedir bilmez, sevgi nedir bilmem,
Sadece hayatın acımasızlığına şahidim.
Ama umut var içimde, bu dünya güzeldir,
Belki bir gün sevgiyle dolabilir.

Sonsuz bir umutla yaşarım,
Hayata tutunur, ilerlerim.
Belki bir gün bizimde adımız yazılır,
Öksüz yetimler için cennet bahçesinde.

Ne babam var ne de annem,
Yalnızım dünya ortasında.
Öksüz, yetim, adsız bir çocuk,
Kim bilecek benim yaşadığımı?

Sokağın tozlu yollarında yürürüm,
Ellerim cebimde, yüzümde hüzün.
Bir yerlerde kendime ait bir yuva ararım,
Ama bulamam, çaresiz kalmışım.

Birileri geçerken yanımdan,
Gözleriyle beni süzerler.
Onların dünyaları benimkinden farklı,
Onların aileleri var, sevdikleri var.

Benim neyim var ki, diye düşünürüm,
Hayatın anlamını sorgularım.
Ama cevabı bulamam,
Karanlık sokaklarda kaybolurum.

Belki bir gün, bir melek çıkar karşıma,
Beni alır kanatları altına.
Öksüzlüğüm biter, adım olurum,
Sevgi ve barışla dolu bir dünya kurarım.

Öksüzüm bu dünyada, annesiz ve babasız
Kimse bilmez adımı, ne kimlik ne de soyadım var
Biri bencilce attı beni bu yola
Öksüz yetim kaldım, adsız bir hayata

Geceleri yıldızlara dökülürken gözyaşlarım
Yol gösteren bir el, sevgi dolu bir bakış özlerim
Ne sahibim var ne de sevgiye aç bir yürek
Kimsesizim bu koca dünyada, sığınacak bir yer beklerim

Kimi zaman rüzgarla konuşurum sessizce
Kendime arkadaş edindiğim tek varlık bu gece
Sokaklar benim yuvam, ormanda benim yatağım
Ne soğuk ne de açlık korkutur beni artık

Ama bir gün belki çıkar karşıma bir el
Bulurum ben de sevgiyi, gönlümün dermanını belki
Öksüz ve yetim olabilirim belki de adımsız
Ama umut hiç bir zaman terk etmez kalbimi

Zorlu bir hayat bu, zorluca yürürüm yolları
Belki de kaderim bu, belki de bir sınavdır hayatın hikayesi
Ama asla pes etmem, sevdaya inanırım kalpten
Öksüz yetim adını kalbimde taşırım gururla ve nefret etmem dünyadan.

Öksüz Yetim Adsız Bir Şiir

Gözlerinde umut sönmüş,
Yüreğinde sevgi solmuş,
Öksüz yetim, adsız bir şiir.
Bilmez kimse ağıtını, figanını.

Yoksullukla büyümüş,
Hayalleri parça parça,
Öksüz yetim, adsız bir şiir.
Sonsuz karanlıkta kaybolur.

Sokaklarda kalbinde umut,
Elleri soğuk, yüreği sıcak,
Öksüz yetim, adsız bir şiir.
Annesiz, babasız hayat yürür.

Kimseye güvenmez, kimseye sarılmaz,
Çünkü aşka özlem yetimliğinde büyümüş,
Öksüz yetim, adsız bir şiir.
Bilmez kimse acısını, gururunu.

Gece gündüz sokaklarda dolaşır,
Çaresizce yaşam savaşı verir,
Öksüz yetim, adsız bir şiir.
Bilmez kimse onun hikayesini.

Kırılmış umutlarla her sabah uyanır,
Hayatın zorluklarına meydan okur,
Öksüz yetim, adsız bir şiir.
Bilmez kimse ne kadar güçlü olduğunu.

Gözyaşları elmas kadar değerli,
Acıları bile yüreğinde saklar,
Öksüz yetim, adsız bir şiir.
Bilmez kimse içindeki derin sancıyı.

Unutulmuş, yitirilmiş bir aşk gibidir,
Kimsesiz, öksüz, umutsuzca yürür,
Öksüz yetim, adsız bir şiir.
Bilmez kimse onun yüreğindeki direnişi.

Öksüz yetim, adsız bir şiir,
Dilinde seslendirilmez, gözlerinde anlam bulur,
Ve yarınlara yazılır, sonsuza dek yaşar.

Göktürk Kagan'lar gelip geçti bu dünyadan,
Nice savaşlar, nice zaferler kazandılar,
Yurdu korurken kanlarıyla sulandılar,
Öksüz yetim bayraksız kalmadan yaşarlar.

Bu topraklar kimlere mezar oldu bilinmez,
Kimisi düşman oldu, kimisi gönül dostu,
Dövüşüp kavuşmak için can verdi analar babalar,
Öksüz yetim bayraksız kalmadan yaşarlar.

Toprağa düşen şehitlerin gözyaşı toplar,
Kahramanlar yetiştirir bu kutsal topraklar,
Emanet inançla büyütülür adımlar,
Öksüz yetim bayraksız kalmadan yaşarlar.

Kızıllığını şehitlerin kanıyla aldı bu bayrak,
Dalgalanırken göğüslerde gururla,
Öksüz yetimler de ona bağlı kalarak,
Bayraksız değil, öksüz yetim bir şiir yaşarlar.