Evrensel Çekim Teorisi veya genel olarak bilinen adıyla Genel Görelilik Teorisi, Albert Einstein'ın geliştirdiği bir teoridir. Temel prensipleri şunlardır:
1. Uzay ve zaman, birbiriyle ilişkili ve birbirine bağlıdır. Uzay-zaman olarak adlandırılır.
2. Kütleli bir cisim, uzay-zamanın eğriliğine neden olur. Eğriliğin derecesi, cismin kütlesiyle orantılıdır.
3. Bu eğriliğin neden olduğu etki, bir çekim kuvvetidir. Bu çekim kuvveti, bütün cisimler üzerinde etkilidir.
4. Işık da bir çekim kuvvetinden etkilenir. Bu nedenle, kütleli bir cisim ışığın yolu üzerinde bulunursa, ışık eğriliği nedeniyle sapar.
5. Zamanda da eğriliğin olduğunu gösteren bir durum vardır. Bu durum, zamanın farklı şekillerde hareket ettiği anlamına gelir. Bu, göreceli zaman kavramıdır.
Genel görelilik teorisi, kosmoloji, astrofizik, nükleer fiziği de dahil olmak üzere birçok alanda kullanılmaktadır.
1. Uzay ve zaman, birbiriyle ilişkili ve birbirine bağlıdır. Uzay-zaman olarak adlandırılır.
2. Kütleli bir cisim, uzay-zamanın eğriliğine neden olur. Eğriliğin derecesi, cismin kütlesiyle orantılıdır.
3. Bu eğriliğin neden olduğu etki, bir çekim kuvvetidir. Bu çekim kuvveti, bütün cisimler üzerinde etkilidir.
4. Işık da bir çekim kuvvetinden etkilenir. Bu nedenle, kütleli bir cisim ışığın yolu üzerinde bulunursa, ışık eğriliği nedeniyle sapar.
5. Zamanda da eğriliğin olduğunu gösteren bir durum vardır. Bu durum, zamanın farklı şekillerde hareket ettiği anlamına gelir. Bu, göreceli zaman kavramıdır.
Genel görelilik teorisi, kosmoloji, astrofizik, nükleer fiziği de dahil olmak üzere birçok alanda kullanılmaktadır.