Narenciyede, ağaç fosforu topraktan alır. Kökler, topraktaki fosfor çözeltilerini çeker ve iletim hücreleri aracılığıyla bitki gövdesine taşır. Fosfor bitki hücrelerinde önemli bir yapıtaşıdır ve büyüme, kök gelişimi, enerji transferi, protein sentezi, DNA sentezi gibi birçok temel biyokimyasal süreçte rol oynar.
Fosfor, bitkiler için esansiyel bir besindir ve eksikliği büyüme ve gelişme problemlerine yol açabilir. Fosfor eksikliği, genellikle topraktaki düşük fosfor düzeyleri veya toprak pH'sının yüksek olması gibi faktörlerden kaynaklanır.
Narenciyede, ağacın fosfor alımı aşağıdaki süreçlerle sağlanır:
1. Kök emilimi: Kökler, toprakta bulunan fosfor çözeltilerini absorbe ederler. Bitki hücrelerindeki proton pompaları sayesinde kökler, düşük fosfor konsantrasyonlarından yüksek fosfor konsantrasyonlarına aktif olarak fosfor taşır.
2. Fosfor yeteneği: Bitki kökleri, toprakta fosfora bağlı olarak bulunan kil mineral komplekslerini çözebilen organik asitler (örneğin sitrik asit) salgılar. Bu organik asitler, fosforu kil minerallerinden serbest bırakır ve bitki tarafından emilebilir hale getirir.
3. Mykorrhiza simbiyozu: Bazı narenciye ağaçları, köklerinde yaşayan mikoriza adı verilen yararlı mantarlarla simbiyotik ilişki içerisindedir. Bu simbiyotik ilişki, bitkiye ek fosfor sağlar ve bitkinin fosfor alım kapasitesini artırır.
Fosforun bitkiler tarafından alımı ve kullanımı, çeşitli iklimsel ve toprak koşullara bağlı olarak değişiklik gösterebilir. Bu nedenle, narenciye ağaçlarının fosfor alımını optimize etmek için uygun toprak düzenlemeleri ve gübreleme programları uygulanmalıdır. Ayrıca, düzenli olarak toprak analizi yaparak bitkinin fosfor ihtiyacının karşılandığından emin olunmalıdır.