Hayatımın en utanç verici anlarından birini yaşadığımı hatırlıyorum. Bu, okulumun diğer öğrencileriyle arkadaşlık etme çabalarım sırasındaydı. Üniversite öncesi, sosyal hayatım oldukça sınırlıydı. Bu nedenle, çevremdeki insanlara yakın olmaya çalışıyordum.
Bir gün, tüm okula bir not dağıttım. Notum güzel, özgün ve gülünç bir şeklideydi. Ancak imzamı eklemeyi unutmuştum ve herkesin, sözlerim arasında beni kimin yazdığını anlayamadığını fark etti.
İlk başta onların gülmelerine baktıktan sonra, insanlar arasındaki duygular ne kadar hızlı değişebileceğini gördüm. Sessizliği kıran bir öğrenci, "Bu notu Kim koydu?" diye sordu. Tüm sınıf bana bakmaya başladı ve ardından utançtan kızarma başladım.
Hiç kimse bana yardım etmesine izin vermedim ve kendim çıkış yolu buldum. Okulun ortamı bana sıkıntılı geldi ve arkadaşlık kurma çabalarım gülünç bir anıya dönüştü. O utanç verici andan beri, başkalarının hoşuna gitmek ve arkadaşlıklar kurmak için çabaladım.